Chcesz podróżować z dzieckiem? Zrób sobie przynajmniej dwójkę! 

Nasi znajomi, którzy też podróżują rodzinnie, pytali niedawno: – Ale co robicie z dzieckiem w podróży, jak się nudzi i marudzi? Albo jak tęskni za innymi dziećmi? Jak macie je 24/7, bez przedszkola i bez dziadków, i trzeba im ten czas przecież całkiem zapełniać?

Hmmmm. Odpowiedź jest prosta: nasze dziewczynki mają siebie nawzajem.

Mają siebie do wspólnego biegania, skakania, gier na cztery ręce, grania w karty, grania na instrumentach i śpiewania we dwie, do rozmów i krzyków „kto głośniej”. Do pomocy we wspinaniu się na kamienie i do pomocy przy myciu brudnych rąk.

Kiedy my stawiamy namiot, albo gotujemy kolację, one bawią się w chowanego albo zbierają muszelki. Kiedy jedziemy autem, one rysują obrazki (omawiając szczegóły kresek i kolorów) albo śpiewają na dwa głosy. Kiedy my się przytulamy i troszkę szepczemy sobie do ucha, one lubią robić to samo.

Nie ma opcji, żeby dać tylko jednej kawałek czekolady w sekrecie. Szybciutko pobiegnie do siostry i da jej pół tego kawałka, też w sekrecie, oczywiście.

Kiedy jedna obudzi się wcześniej i wyjdzie z namiotu, pierwsze słowa drugiej, zaraz po otwarciu oczu będą: – A gdzie jest moja siostrzyczka?

Wspaniale jest słuchać, jak dyskutują między sobą o tym, co razem widzieliśmy, o tematach, które im tłumaczyliśmy w ciągu dnia albo o sytuacjach, których wspólnie doświadczyliśmy. – Mila, pamiętasz jeszcze jak mówi się „dzień dobry” u Maorysów? – Haniu, polubiłaś bardziej foczkę czy delfina? – Mileczka, spójrz, pada deszcz i świeci słońce, może będziemy mieć tęczę na niebie, wiesz?

No ale najsłodszy jest ten głośny chichot z tylnego siedzenia samochodu, albo gdzieś zza jakiegoś drzewa. Dwie siostrzyczki, budują sobie tę siostrzaną więź i szepczą czasem: „kocham cię, moja mała”. W takich chwilach czuję, że coś nam się naprawdę udało.

---

Nasza książka już do kupienia!

Stało się! Wydaliśmy książkę: "Rodzina Bez Granic w Ameryce Środkowej".
Zobacz, poczytaj, może zamów tutaj »